غروب اون روز پاییزی یادت میاد...

اومدی تو سرنوشتم بی بهونه پا گذاشتی/اما تا قایقی اومد از منو دلم گذشتی

غروب اون روز پاییزی یادت میاد...

اومدی تو سرنوشتم بی بهونه پا گذاشتی/اما تا قایقی اومد از منو دلم گذشتی

تاریکی حرفهایم

                                                      

                                                       دیدن

                                                      شنیدن

                                                    حس کردن

                                         رفتن و ثانیه ها را گز کردن

                                          شب اگر خورشید را دیدن

                                                 و ماه را روز

                                                 اگر فهمیدن

                                       !نمی دانم باور باغ چیست؟؟

                                             امروز نسیم را دیدم

                                        سلام دیروزم را پاسخ گفت

                                         ومن دور از گوش این ناآباد

                                  سلام فرداهایم را به او عرضه داشتم

                                    می نشینم به تخته سنگ سکوت

                                         می نشینم وحرفهایم را

                                       با قلم احساس وپتک صبر

                                            به سنگ سیاه دلم

                                              حک می کنم

                                     تا وقتی که پرنده صبح پر زد

                                    شاید نسیم بالهای سپید او

                                        تاریکی حرفهای مرا نیز

                                       به گوش پنبه های آسمان برساند

 

 

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد